sonnet 9-10 Angel Hengelo Painting

7 illustrations by poems of Breyten Breytenbach: 14 sonnets for an angel in Hengelo - 50x70 cm sumi-e, pigments, ink on paper December 2018; 9. Overal ben ik met hem samen, met Jan Afrika -- ik lig naast hem in bed, reis naar de onderwereld met hem om zijn dromen te dromen, net als hij schrik ik als hij wijst naar de kraaien die de lijken aan flarden plagen op zoek naar het geheim van ontbinding. Ik maak hem wakker, kam zijn haar, slurp zijn koffie, help de nacht die oud is weg te dragen om haar bloot te stellen aan het licht. We betreden landschappen en straten en vergane visioenen, we wegen onze adem als de kikker kwaakt. (Ook houd ik zijn hand vast en leid die als hij woorden van bestaan aan het papier wil toevertrouwen, en met diezelfde hondenhand streel ik stout zijn vrouw haar rondingen, want die is koud.) Pas als hij blind naar zijn weerkaatsing in de spiegel staart, weet ik alles weer, zoals bij zijn geboorte: dat verdomde masker van vlees is vergeten hoe ik heet. 10. Wanneer de nacht wordt geleegd van het bloed van het donker en je de zware adem van de branding tegen het land hoog woeden alsof die een windvlaag is zonder beweging (op de zeebodem drijven wrakken en dode walvissen en wolken. als de afgedreven nageboorten van dromen rond) en er verder op zee een schip dringend een waarschuwing loeit voor de gevaren van onbekende tradities en reizen, en roofvogels, aangetrokken door de honger, al hoog tegen de zilveren hemel patronen spellen, en paarse rode witte oranje papierbloemen in een oogwenk kleuren brengen, want die horen bij het licht, nu kraaiend begroet door de rillende haan met een vlag in zijn keel -- dan weet je niet meer hoe je vuur kon ontsteken uit het bergenland tot hier in de vervreemding van het leven, en je wacht tot je ogen weer aan de daggang die doorgaat voor werkelijkheid gewend zijn.