elephant Painting

«Αφηρημένο-Στάχτες» (Ζωγραφική με φωτιά) Ο πρωτόγονος άνθρωπος άρχισε να δημιουργεί παρακινούμενος από εικόνες της φύσης, (κυρίως ρωγμές στους τοίχους και κόκαλα-ζωγραφική των σπηλαίων) ,που έμοιαζαν με ζώα που συναντούσε-κυνηγούσε στην καθημερινότητα του, ή ταυτίζονταν με αυτά, λιγότερο για να διακοσμήσει αλλά περισσότερο για να εξορκίσει τις φοβίες του, προσδίδοντας στις εικόνες αυτές μαγικές ιδιότητες. Μια εικόνα ενός ετοιμοθάνατου ταύρου για παράδειγμα έδινε την πεποίθηση στον πρωτόγονο άνθρωπο ότι αυτό ακριβώς θα κατάφερνε την επόμενη μέρα ή έτσι ίσως αισθανόταν ο ίδιος μιας και η ταύτιση με συγκεκριμένα ζώα και τις ιδιότητες αυτών ήταν συνηθισμένη πρακτική…Σύμφωνα με το Combridge η ζωγραφική δεν είναι κάτι όμορφο που κοιτάς, αλλά μια δύναμη που διαχειρίζεσαι. Αυτή η πίστη του πρωτόγονου ανθρώπου δεν έχει εκλείψει στις μέρες μας, φτάνει να σκεφτούμε με πόση δυσκολία θα καταστρέφαμε φωτογραφίες αγαπημένων μας προσώπων και με πόση ευκολία άλλες από ανθρώπους που μισούμε, σαν ένα είδος κάθαρσης. Επίσης δεν είναι σπάνιες οι στιγμές, που τα παιδία κυρίως, μιας και είναι περισσότερο συντονισμένα με το ένστικτό τους, κοιτώντας τα σύννεφα βλέπουν σχήματα που μοιάζουν με κροκόδειλους αμάξια κτλ. Μεγάλη σημασία έχει η προσφώνηση «...κοίτα μαμά ένας κροκόδειλος!», όχι «...ένα σύννεφο που μοιάζει με κροκόδειλο». Αυτές οι παράξενες καταβολές λοιπόν επιβιώνουν έως τις μέρες μας και όσο και να «προοδεύουμε» αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μας. (φαντασία, πίστη σε κάτι ανώτερο, οραματισμός της ζωής μας όπως θα θέλαμε να είναι, προβολή στο μέλλον). Με βάση τα παραπάνω βρήκα ένα τρόπο να δημιουργώ επεμβαίνοντας το δυνατόν λιγότερο πάνω σε κάτι ανεξέλεγκτο, όπως η φωτιά. Έτσι σε τεχνικό επίπεδο έκαιγα ξύλα προσθέτοντας κατά την καύση διάφορα υλικά πειραματιζόμενος (από μελάνι, τρίχες, στάχτη, οινόπνευμα, μέχρι ξερά φύλα τσίχλες κερί και ιώδιο). Έπειτα κοιτούσα το αποτέλεσμα της καύσης μέχρι να μου γεννηθεί μια εικόνα που προκύπτει από το καμένο ξύλο, χωρίς να εκβιάσω την συνείδηση μου ή να πάω κόντρα σε αυτό που «ήθελε» να γίνει το υλικό. Επιδίωξη μου είναι να έρθω σε επαφή με τον οικουμενικό βαθύτερο εαυτό και τα ένστικτα και έπειτα να κρατήσω πάνω στο ξύλο αυτά τα στοιχεία που εκφράζουν την εικόνα που προέκυψε από αυτή την διαδικασία. Αυτή όμως είναι η εικόνα που είδα και σχημάτισα εγώ. Ο θεατής καλείται να συνεχίσει να «ενώνει» τις τελείες που άφησα και να δει αυτό που πρέπει να δει για τον ίδιο. Όπως είπε ο Κλεέ, « Το έργο τέχνης πρέπει να δημιουργείται σαν ελεύθερη πνοή και να έχει αρκετά στοιχεία ώστε ο θεατής να συνεχίσει το ταξίδι»... Ε.Παπαποστόλου Εικαστικός-Ζωγράφος